"Everything, Everything" Η ταινία

   Αφορμή για να δω αυτή την ταινία ήταν η κλήρωση του βιβλίου που πραγματοποιείτε από την ομάδα Tell Your Story Greece (μπορείτε να πάρετε μέρος κι εσείς ΕΔΩ ).

   Η Μάντι είναι ένα κορίτσι που μόλις έκλεισε τα 18, όμως δεν έχει καμία σχέση με τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της...
Οι ασχολίες της περιλαμβάνουν μαθήματα αρχιτεκτονικής, διάβασμα βιβλίων, γυμναστική, διαδίκτυο, κριτικές βιβλίων, ταινίες και κυρίως αποστείρωση όλων των πραγμάτων που μπαίνουν στο σπίτι της καθώς και  πλήρης απομόνωση από τον έξω κόσμο.



   Αμέσως, μετά τον θάνατο του πατέρα της και του αδερφού της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, η γιατρός μητέρα της ανακαλύπτει ότι η Μάντι πάσχει από μία πολύ σπάνια αρρώστια η οποία ονομάζεται SCID και επηρεάζει το ανοσοποιητικό της σύστημα. Έτσι, δημιουργεί ένα απόλυτα αποστειρωμένο περιβάλλον στο σπίτι τους και απομονώνει την κόρη της μέσα σε αυτό, μακριά από οποιοδήποτε μικρόβιο ή βακτήριο.

   Η Μάντι αισθάνεται απόλυτα ικανοποιημένη με τις καθημερινές της ασχολίες. Θα ήθελε να μην ήταν τόσο μονότονη η ζωή της αλλά καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Ώσπου βλέπει από το παράθυρο του σπιτιού της τον γιο των νέων τους γειτόνων. Εκείνος την χαιρετά κάθε φορά που την βλέπει και εκείνη ανυπομονεί να τον δει να περνάει.

   Ανταλλάζουν τηλέφωνα και αρχίζουν να μιλούν με μηνύματα. Εκείνη αρχίζει να αποζητά κι άλλα πράγματα όπως καινούργια ρούχα, χρώματα και καλλυντικά. Φυσικά ερωτεύονται!!!!

   Δεν θα σας πω περισσότερα, θα αφήσω μερικά quotes από το βιβλίο να σας πουν την υπόλοιπη ιστορία και εγώ θα σχολιάσω την ταινία...

   Πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Amandla Stenberg ,που γνωρίσαμε στους Αγώνες Πείνας ως Ρου. Ξέρετε, εκείνο το κοριτσάκι που σκαρφάλωνε στα δέντρα και συμμάχησε με την Κάτνις μέσα στην αρένα των αγώνων...

   Το αγόρι της διπλανής πόρτα Olly, ενσαρκώνει ο Nick Robinson, ο οποίος για κάποιον απροσδιόριστο λόγο μου είναι πολύ γνώριμος ως φυσιογνωμία αλλά σύμφωνα με το βιογραφικό του δεν έχει παίξει σε κάτι που να έχω δει...

   Μου άρεσαν πολύ οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, δεν μου άρεσε λίγο ότι δεν ταίριαζαν ιδιαίτερα φυσιογνωμικά.

   Η ταινία σε κάποια σημεία της είναι κάπως .... αποστειρωμένη.

Ίσως όμως αυτό ακριβώς ήθελε να πετύχει η σκηνοθέτης (Stella Maghie), να καταλάβουμε σε πόσο άχρωμο περιβάλλον ζει η Μάντι. Σε γενικές γραμμές είναι μία αξιοπρεπής ταινία που αξίζει να δει κάποιος. Αφήνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και δείχνει πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η ζωή για κάποιος μη τυχερούς ανθρώπους που πάσχουν από απειλητικές για την ζωή τους ασθένειες και δεν μπορούν να ζήσουν όπως όλοι οι υπόλοιποι.

 
   Μας δείχνει τα πρώτα σκιρτήματα του εφηβικού έρωτα, τις τρέλες που θα πρέπει να κάνουμε αλλιώς θα το μετανιώσουμε αργότερα και ότι η ζωή είναι χαρά! Δεν πρέπει να σπαταλάμε στιγμές γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα είναι η τελευταία μας...