Αφιέρωμα : Νεκταρία Μαρκάκη

Ήθελα καιρό τώρα να κάνω ένα αφιέρωμα σε κάποιο βιβλίο της Νεκταρίας. Καθώς όμως τα διάβαζα όλα ένα ένα, δεν μπορούσα να επιλέξω για ποιο από όλα ήθελα να γράψω πιο πολύ... Έτσι επέλεξα να κάνω αφιέρωμα στην συγγραφέα και σε όλο της το έργο, για να μην μπαίνω σε τέτοιου είδους δυσκολίες! 

Το πρώτο βιβλίο της Νεκταρία Μαρκάκη που διάβασα ήταν  «Το Κορίτσι στον καθρέφτη». Πρέπει να ομολογήσω ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν με τραβούσε ιδιαίτερα να το διαβάσω..

 Ίσως έφταιγε το καρτουνίστικο εξώφυλλο, ίσως ότι έβλεπα ότι ανέβαζε πολύ συχνά κεφάλαια και θεωρούσα ότι μπορεί να μην ήταν τόσο καλά… Δεν ξέρω ποιο ακριβώς ήταν το πρόβλημα μου και δεν το είχα διαβάσει, όμως όταν διοργανώσαμε τα Greek Wattys “αναγκάστηκα” κατά κάποιο τρόπο να το πάρω απόφαση και να το διαβάσω και πρέπει να πω ότι ευτυχώς που το έκανα!

Από ότι καταλάβατε από τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, όπου το βιβλίο της Νεκταρίας είναι ανάμεσα στους νικητές, μου άρεσε πάρα πολύ και προφανώς όχι μόνο σε μένα, αλλά και στους υπόλοιπους κριτές της κατηγορίας!

Η ιστορία ακολουθεί την 28χρονη Εβελίνα, η οποία δεν αγαπά τον εαυτό της γιατί έχει λίγα παραπανίσια κιλά. Όταν όμως το παίρνει απόφαση και αρχίζει να πιστεύει σε εκείνη όλα αλλάζουν και γνωρίζει εντελώς αναπάντεχα την ευτυχία, μέσα από πράγματα που δεν ήξερε καν ότι ήθελε! Είχε κάτι το αναζωογονητικό αυτή η ιστορία, μία νότα αυτοπεποίθησης που ήρθε από το πουθενά και μου άρεσε!

Επόμενο στη σειρά ήταν το «Χωρίς Χάρτη στην Ελλάδα». Μαγεύτηκα από τις λεπτομερείς αλλά όχι κουραστικές περιγραφές των νησιών, από τις απότομες αλλαγές διαθέσεων των πρωταγωνιστών και αγάπησα τους ιδιαίτερα καλογραμμένους χαρακτήρες,τον Μανού και την Λέξι (και ιδιαίτερα το Κορμί), σαν να ήταν δυο καλοί μου φίλοι. Αρχικά δεν είχα ιδέα πως καταλήξανε να κάνουν αυτό το ταξίδι, μιας και δεν είχα την τύχη να διαβάσω πρώτα το Χωρίς Χάρτη. Μου άρεσε όμως που ενώ είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς, μου έδινε την δυνατότητα να μπω αμέσως στο νόημα και στην δυναμική της σχέσης του ζευγαριου και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο να το καταφέρουν ακόμη και μεγάλοι επαγγελματίες συγγραφείς.

Έπειτα διάβασα «Το κορίτσι με το ηλιοτρόπιο». Τρομερό βιβλίο, καλοδουλεμένη ιστορία και τα πιο όμορφα ονόματα χαρακτήρων(αν δεν παινέσουμε το σπίτι μας, ξέρετε τι λένε..)!

Η ιστορία, της γεμάτης αισιοδοξία και δύναμη Λίζας και του σκοτεινού, μοναχικού Ερρίκου έγινε αμέσως η αγαπημένη μου! Για μένα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη γιατί καθώς το διάβαζα ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά μου το όνομα μου, στο πρόσωπο της μαμάς της πρωταγωνίστριας!

Δεν γνωρίζω αν η Νεκταρία έχει συναντήσει κι άλλες Αμαρυλλίδες ή αν το εμπνεύστηκε από την σύντομη γνωριμία μας αλλά όπως και να’χει να ξέρεις Νεκταρία θέλω αφιέρωση το κεφάλαιο με το όνομα μου!!!

Εκτός από αυτό όμως , «Το κορίτσι με το ηλιοτρόπιο», είναι μία ιστορία που διάβασα σχεδόν απνευστί και με έκανε πολλές φορές να βουρκώνω και να μου κάνω αέρα, με ότι είχα εκείνη τη στιγμή διαθέσιμο, προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου γιατί το διάβαζα μες το τρένο! Επίσης, με έκανε να κατέβω δύο φορές σε λάθος στάση γιατί ήμουν τόσο απορροφημένη στην ιστορία που δεν είχα καν καταλάβει ότι είχα φτάσει! Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να την διαβάσετε αλλά καλού κακού προμηθευτείτε και λίγα χαρτομάντηλα!!!

Αμέσως μετά που τελείωσα αυτό, η συνεργασία της Νεκταρία με τον εκδοτικό οίκο Δυας Εκδοτική, διακόπηκε  για κάποιο λόγο και έτσι αποφάσισε να ξαναδημοσιεύσει το «Χωρίς Χάρτη» στο Wattpad (ναι!!!!) και έτσι είχα την τύχη να το διαβάσω και να μάθω πώς ήρθαν κοντά η Λέξι με τον Μανού!!!! (Πρέπει να το διαβάσετε! Μόνο αυτό έχω να πω!)

Επειδή όμως τα κεφάλαια του «Χωρίς Χάρτη» ανέβαιναν σταδιακά, ενδιάμεσα διάβασα τις δύο ιστορίες διαφορετικού είδους,  που δοκίμασε να γράψει  η Νεκταρία. Φυσικά μιλάω για το «Αγγελικές προφητείες: ο Έκπτωτος», που ακολουθεί τον Μπίλυ και την φύλακα άγγελο του Σελένα, σε μία περιπέτεια διάσωσης της γης από έναν δαιμονικό άγγελο που τα ήθελε όλα δικά του. Με αναφορές σε αποσπάσματα της Βίβλου και θρησκευτικές πεποιθήσεις αυτή ήταν μια ιστορία που διάβασα ολόκληρη μέσα σε λίγες ώρες.

Επίσης, το «Έλγουεν» που ακολουθεί το παράξενο ξωτικό με το όνομα Έλγουεν στην περιπέτεια της για να σώσει τον κόσμο από την απειλή του Βόρειου βασιλιά. Ως μεγάλη λάτρης του είδους βρήκα αξιοπρεπέστατα και καταπληκτικά και τα δύο έργα.
Μάλιστα μου έκανε εντύπωση που ενώ έχω διαβάσει πολλά βιβλία του είδους, αυτά δεν μου θύμισαν τίποτα άλλο! Αν και νομίζω ότι το ρομαντικό είναι το είδος που ταιριάζει στην Νεκταρία, έκανε εξαιρετική δουλειά γράφοντας αυτά τα δύο βιβλία.

Ακολούθησαν το «Επιστροφή στον Παράδεισο», «16», «Το πλοίο της αγάπης» και τελικά το «Ραντεβού με τον Έρωτα». Όλες ρομαντικές ιστορίες, με έντονο το στοιχείο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν θέλεις να κλάψεις ή να το διαβάσεις ξανά. Μου αρέσει ιδιαίτερα ότι όλοι οι χαρακτήρες αν και έχουν κάποια κοινά σημεία μεταξύ τους, τα οποία κατά την γνώμη μου δίνουν ταυτότητα στη γραφή της συγγραφέως, είναι όλοι άνθρωποι τελείως διαφορετικοί με τα καπρίτσια τους, τις αδυναμίες τους και τις ιδιαιτερότητες τους.

Αφού τελείωσα την ανάγνωση του «Χωρίς Χάρτη», διάβασα και το «Η Μελωδία του Κορμιού» το τρίτο μέρος της ιστορίας της Λέξι και του Μάνου, που όμως αυτή τη φορά επικεντρώνεται στην Μελωδία και το Κορμί – πολύ έξυπνος τίτλος οφείλω να ομολογήσω, αν και σπάω το κεφάλι μου για το πώς θα μπορούσε να μεταφραστεί στα Αγγλικά.

Τώρα περιμένω να ολοκληρωθεί το “Roadtrip” για να ξεκινήσω να το διαβάζω και αυτό, αλλά δεν άντεξα και ξεκίνησα ήδη το νέο – παλιό παιδί της Νεκταρίας, «Και μετά…ήρθε ο Έρωτας».

Συνοψίζοντας, η Νεκταρία Μαρκάκη κατά την γνώμη μου είναι μία έτοιμη συγγραφέας με καλοδουλεμένες ιστορίες που συναγωνίζεται επάξια γίγαντες του διεθνούς ρομαντικού είδους όπως η Cecilia Ahern και ο Nicholas Sparks κι ας μην έχει ακόμη ανακαλυφθεί . Είναι σίγουρα στις υψηλές θέσεις της λίστας μου με τους συγγραφείς των ρομαντικών, κυρίως, ιστοριών αλλά αν ασχοληθεί παραπάνω ίσως και της φαντασίας. Σε ευχαριστούμε Νεκταρία που κάνεις τις αναγνωστικές μας ώρες να περνούν ευχάριστα!

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Αθεράπευτα ρομαντική συγγραφέας, που ζει παθιασμένα μέσα από τις ιστορίες της! Αγαπά τα θαρραλέα αγόρια των βιβλίων που λατρεύει (Τζέιν Όστεν για μια ζωή!), την Ιταλία, το φαγητό (ιδιαίτερα τις τηγανιτές πατάτες) και τις γάτες της! 

Και τώρα μία Μίνι συνέντευξη για όλους εμάς τους φανς της Νεκταρίας Μαρκάκη. Απολαύστε!

- Νεκταρία, εντυπωσιάστηκα με την πληθώρα των ιστοριών που έχεις δημοσιεύσει στο wattpad, αλήθεια πόσες ιστορίες έχεις γράψει συνολικά;

 Λοιπόν, είναι τρομερό έτσι; Δεν πίστευα ότι το είχα για να είμαι ειλικρινής, αλλά κατάφερα να ανεβάσω 13 ιστορίες ως τώρα στο wattpad- οι 11 είναι ολοκληρωμένες και οι δύο ανανεώνονται σταδιακά. Από αυτές, οι 8 γράφτηκαν κατευθείαν στα ελληνικά και οι υπόλοιπες είναι απόδοση από τα αγγλικά, γιατί έτσι ξεκίνησα να γράφω, στ’ αγγλικά, πριν 6 χρόνια! 

- Διάβασα στο προφίλ σου ότι είχες γράψει τις ιστορίες σου πρώτα στα Αγγλικά, θα ήθελες να μας πεις τι σε οδήγησε σε αυτή σου την απόφαση;

Η αλήθεια είναι πως πίστευα πως κανείς Έλληνας δεν ενδιαφερόταν να διαβάσει τις ιστορίες μου. Είχα κι έχω πάρα πολλούς φίλους στο εξωτερικό, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Έλληνες φίλους μου, είχαν δηλώσει ενδιαφέρον για τη δουλειά μου, κι έτσι κάπως ξεκίνησα να γράφω στα αγγλικά. Ήταν και μία εκπληκτική ευκαιρία να εξελίξω τις γνώσεις μου ταυτόχρονα. 

- Όταν τις μεταφέρεις στα Ελληνικά, κάνεις απλή μετάφραση ή μπορεί να ξαναγράψεις ή ακόμη και να αλλάξεις μερικά πράγματα;

Όχι, δεν μπορώ με τίποτα να μείνω στην απλή μετάφραση! Σίγουρα από τότε που είχα γράψει τις ιστορίες, έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης κι έκφρασης μου. Κάνω απόδοση του έργου, δεν παραμένω στην “ξύλινη” μετάφραση γιατί η γλώσσα μας είναι σπουδαία, και είναι κρίμα να φυλακίζεται κανείς στην απλή μετάφραση. 

- Γράφεις, ακολουθώντας κάποιο προσχέδιο που έχεις ήδη φτιάξει ή απλά αποτυπώνεις την σκέψη σου στο χαρτί όπως σου έρχεται;

Γράφω, χωρίς χάρτη- χα είδες τι έκανα εδώ έτσι; Δεν μπορώ καν να με φανταστώ να δουλεύω με προσχέδια κτλ. Φτιάχνω την ιστορία στο μυαλό μου, της δίνω μία κατεύθυνση εκεί, και μετά βγάζω ότι έχω να βγάλω στο χαρτί. 

- Πρόσφατα αποχώρησες από την εκδοτική Δυάς, με αποτέλεσμα να σταματήσει η κυκλοφορία του βιβλίου σου «Χωρίς Χάρτη». Θα ήθελες να μας πεις κάτι για αυτό;

Δεν υπάρχει κάτι να πω. Θα ήθελα να μην δώσω έκταση στο θέμα, διότι πραγματικά έχω μείνει με μια πικρή γεύση και μια αίσθηση προσωπικής αποτυχίας, αν και ξέρω μέσα μου πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ήταν μια καλή πρώτη επαφή με τους εκδοτικούς, το βιβλίο αγαπήθηκε και απέσπασε θετικά σχόλια, θα μείνω σε αυτό, και όλα τ’ άλλα τα διαγράφω από το μυαλό! 

- Υπάρχει περίπτωση το βιβλίο σου «Χωρίς Χάρτη» να κυκλοφορήσει ξανά με άλλη  εκδοτική στέγη;

Δεν ξέρω αν έχει να δώσει κάτι άλλο πια το χωρίς χάρτη. Αισθάνομαι ότι έχει κάνει τον κύκλο του. Αγαπήθηκε την πρώτη φορά που ανέβηκε στο wattpad, αγαπήθηκε όταν κυκλοφόρησε, αγαπήθηκε και τη δεύτερη φορά που ανέβηκε πάλι στο wattpad… εμένα αυτό μου φτάνει. Από την άλλη ποτέ μη λες ποτέ, λένε... ίσως μελλοντικά να το σκεφτώ πιο σοβαρά και να το κυνηγήσω για να εκδοθεί ξανά, αλλά για τώρα η απάντηση είναι όχι.

- Αν μπορούσες να επιλέξεις να ζήσεις μέσα σε κάποια από τις ιστορίες σου, ποιος χαρακτήρας θα επέλεγες να είσαι και από ποιο βιβλίο;

Τι όμορφη ερώτηση! Χωρίς σκέψη... θα έδινα τα πάντα να είμαι η Λέξι και να ζήσω έναν έρωτα Χωρίς Χάρτη. Να βρω έναν Μανώλη, να κάνω τον γύρο της Ευρώπης, να δω τη ζωή αλλιώς, ν’ αρχίσω να ζω! Ναι σίγουρα εκεί θα ήθελα να ζήσω, στο σύμπαν του Χωρίς Χάρτη. 

- Έχεις επισκεφθεί κάποιο από τα μέρη που μας περιγράφεις στις ιστορίες σου;

Έχω επισκεφτεί την Καμπανία, δύο χρονιές, και την έχω ερωτευτεί τρελά. Ειδικά το Σορέντο, που πάντα βρίσκω τρόπο να το χώσω μέσα στις ιστορίες μου. Όσο για τα υπόλοιπα μέρη, είναι συνήθως τόποι, πόλεις, χωριά κτλ που θα ήθελα κάποτε να δω από κοντά. Αλλά πάντα, όταν πρέπει να γράψω για ένα μέρος, κάνω έρευνα μεγάλη, για να το αποδώσω όσο καλύτερα γίνεται.(Καμπανία= Σορέντο, Αμαλφι, Ραβέλο, Κάπρι, Ίσκια).

- Τι σχέδια έχεις για το μέλλον; Έχεις σκοπό να γράψεις κι άλλη ιστορία με τους ήρωες του "Χωρίς Χάρτη";

Είναι αστείο γιατί όταν ξεκίνησα να μεταφέρω το Χωρίς Χάρτη στα ελληνικά, δεν φανταζόμουν πως το αναγνωστικό κοινό θα αγαπούσε τόσο βαθιά τον Μανώλη και την Αλεξάνδρα, αλλά η αγάπη τους ήταν τόσο σαρωτική που τελικά με ώθησε να γράψω το Χωρίς Χάρτη στην Ελλάδα, και απ’ ότι φαίνεται, μάλλον θα γράψω και τρίτη ιστορία για να ολοκληρωθεί η τριλογία που αφορά το ζευγαράκι μου. Δεν ξέρω πότε, αλλά μάλλον θα γίνει!

Τώρα αυτόν τον καιρό ανεβάζω δύο ιστορίες στο wattpad- το  The road trip είναι μια περιπέτεια με πρωταγωνιστές δύο άντρες που έχουν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους, και το Και μετά ήρθε ο Έρωτας, που είναι ίσως ότι πιο προσωπικό έχω γράψει: ξεκίνησε σαν ένα εσωτερικό ταξίδι αυτογνωσίας και κατέληξε σε ένα δυνατό μυθιστόρημα που είχε λάβει πολλές καλές κριτικές στα αγγλικά. 

- Θα ήθελες να πεις κάτι στους αναγνώστες σου;

Σας αγαπώ! 

Τους αποκαλώ Λιακάδες μου, γιατί αλήθεια λέω, από τότε που μπήκαν στη ζωή μου αισθάνομαι πως ανήκω κάπου. 

Σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας! Μου δίνετε ώθηση και όρεξη για να γράφω συνέχεια! Σας ευχαριστώ ολόψυχα!

Κι ευχαριστώ κι εσένα, για τις όμορφες ερωτήσεις και την τιμή που μου κάνεις να με φιλοξενήσεις στο blog σου! 

Ευχαριστώ την Νεκταρία Μαρκάκη για το χρόνο που διέθεσε για την συζήτηση μας! Εύχομαι μεγάλες επιτυχίες σε ότι κι αν κάνεις και να συνεχίσεις να γράφεις για να μας χαρίζεις μικρά διαμαντάκια να απολαμβάνουμε όλοι εμείς που σ'αγαπάμε!

Μπορείτε να βρείτε την Νεκταρία στο προφίλ της στο Wattpad : NektariaMarkakis

ή στη σελίδα της στο Facebook : NektariaMarkakisWriter

Το νέο εξώφυλλο του Χωρίς Χάρτη