"Αυτό το βιβλίο δεν έχει ως σκοπό να το αγαπήσει κάποιος. Έχει σκοπό να προβάλει κάποιες βασικές αξίες κάθε ανθρώπου. Με πρώτη και βασική την αξία της αξιοπρέπειας. Πολλές φορές την ξέχασα την αξία αυτή. Δεν σεβάστηκα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό και γι'αυτό έδωσα το δικαίωμα και στους άλλους να μην με σεβαστούν.."
- απόσπασμα
Πρώτη φορά μου τυχαίνει να διαβάσω μία ιστορία στο Wattpad και να αναρωτιέμαι έντονα αν είναι αληθινή!
"Ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα... Έτσι είναι όλη μου η ζωή. Ότι αγαπώ συνήθως το χάνω. Θέλω να αλλάξω παραστάσεις. Μου λείπει η ζωή που δεν έζησα.
Η ζωή που αναγκάστηκα να μην ζήσω..."
μας λέει στην αρχή της ιστορίας η συγγραφέας κι όμως η ιστορία της NinaImLuftschloss (όνομα γλωσσοδέτης βρε παιδί μου!) περιγράφει σχεδόν ολόκληρη την ζωή της μοναχικής Κριστίνε, μίας Ελληνίδας που ζει με τους γονείς και τα αδέρφια της στην Γερμανία. Η Κριστίνε από μικρή ήταν ένα μοναχικό παιδί. Μεγαλώνοντας δεν είχε άλλες φίλες εκτός από την μητέρα της και την μικρότερη αδερφή της και αργότερα τον άντρα της τον Χέινριχ.
Φαινομενικά, η Κριστίνε είναι μία ακόμη γυναίκα και σύζυγος, καθηγήτρια Γερμανικών, όμως αν κοιτάξει κάποιος λίγο πιο βαθιά, πίσω από την τέλεια επιφάνεια, θα αντιληφθεί ότι κουβαλά τα δικά της προσωπικά βάρη και ανησυχίες. Όταν πια, ο γάμος της είναι τελειωμένος έρχεται στην ζωή της ο Γιώργος. Έλληνας κι αυτός που έχει έρθει στην Γερμανία για το μεταπτυχιακό του, γίνεται μαθητής της και έρχονται πιο κοντά.. Τόσο κοντά που καταλήγουν σε γάμο...
"Εκείνη την μέρα ακούμπησα την ψυχή μου πάνω του σαν ένα ρούχο πάνω σε έναν βράχο. Ένα μουσκεμένο ρούχο, μια ψυχή που δεν είχα περάσει καλά." - απόσπασμα
Έπειτα, η μία αναποδιά διαδέχεται την άλλη, δεν είναι όμως ένα κλασσικό ρομαντικό βιβλίο που γνωρίζεις από την αρχή το τέλος, δεν θα σας πω περισσότερα γιατί είναι μία ιστορία που αξίζει να διαβάσετε και να αναλογιστείτε πόσες φορές έχουμε απηυδήσει με τα λάθη που έχουμε κάνει και χτυπάμε το κεφάλι μας στο τοίχο...ίσως τελικά τίποτα να μην είναι τυχαίο, ίσως η ζωή που μπορεί να μην θέλουμε να ζούμε να είναι τελικά εκείνη που θα έπρεπε να ζήσουμε για να γίνουμε αυτοί που είμαστε... πάντως η Κριστίνε τελικά έτσι νιώθει.
Η ιστορία με συγκίνησε όχι τόσο για το θέμα της και τις δυσκολίες που περιγράφει, άλλωστε αυτά είναι πράγματα που θα μπορούσαν να τύχουν στον καθένα από εμάς, αλλά πιο πολύ για τον τρόπο που μέσα σε αυτή την ιστορία σκιαγραφούνται οι χαρακτήρες και τα συναισθήματα τους. Βλέπουμε την Κριστίνε να κάνει λάθη, μερικά πολύ σημαντικά, σκεφτόμαστε πώς θα μπορούσε ίσως να τα είχε κάνει κάπως διαφορετικά, μοιραζόμαστε τις ανησυχίες και τα πάθη της.
Στο τέλος, ευχάριστη έκπληξη είναι τα κεφάλαια από την οπτική γωνία των υπόλοιπων πρωταγωνιστών της ιστορίας που μας βοηθούν να αντιληφθούμε ακόμη περισσότερες κρυμμένες πτυχές της!
"Δεν θα αφήσω το δικό μου λάθος να γίνει επιλογή."-απόσπασμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου