For my mother!

Σήμερα, έχουμε την Γιορτη της Μητερας και δεν θα μπορουσαμε να το αγνοησουμε. Ομως εκτος απο την τρυφερη, γεματη αγαπη πλευρα της μερας αυτης, υπαρχει και μια αλλη λιγο πιο γκριζα..

Ένα γράμμα που μοιάζει γραμμένο από παιδιά παραμελημένα και μόνα, γιατί δεν είναι πάντα όλα ρόδινα στις οικογενειακές σχέσεις. Αξίζει να ασχολούμαστε με το γκρι για να θυμόμαστε πάντα να σταματάμε και να εκτιμαμε το άσπρο οταν το έχουμε...

Διαβάστε το γράμμα αναγνώστριας μας και μετά σε νέα ανάρτηση μπορείτε να δείτε ένα βίντεο αφιερωμένο στην ημέρα της μητέρας...

Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες!!!

«Μάνα, σήμερα γιορτάζεις μαζί με εκατομμύρια άλλες γυναίκες σε όλο τον κόσμο αλλά εγώ δεν αισθάνομαι την ανάγκη να σου πω Χρόνια πολλά ή ευχαριστώ, όπως ίσως άλλες κόρες θα έκαναν… και αυτό γιατί επέλεξες να είσαι μακριά μου. Επέλεξες να φύγεις «για δουλειά» μας είπες, όμως εσύ ξέρεις και πλέον κι εγώ  ξέρω, ότι δεν ήταν αυτός πραγματικά ο λόγος που έφυγες…

Βαρέθηκες, κουράστηκες, ήθελες να τα αφήσεις όλα πίσω σου και να ξεκινήσεις μία νέα ζωή και ως ένα σημείο το καταλαβαίνω.

Είχες έναν άντρα που σε κάθε ευκαιρία σε κεράτωνε και σε μείωνε λέγοντας σου ότι είσαι τρελή όταν έβλεπες την εξαπάτηση του. Αλήθεια, το καταλαβαίνω να θέλεις να ξεφύγεις από αυτό.

Είχες μία δουλειά που σε πλήρωνε λιγότερο από όσο άξιζες και μέσα στα σκατά. Αλήθεια το καταλαβαίνω να θέλεις να ξεφύγεις από αυτό.

 Είχες μία οικογένεια που δεν σε καταλάβαινε και πάντα σε εξωθούσε να κάνεις άλλα πράγματα από αυτά που πραγματικά ήθελες. Αλήθεια, το καταλαβαίνω να θέλεις να ξεφύγεις από αυτό.

Ήθελες να αγαπηθείς, να νιώσεις σημαντική, να νιώσεις ότι κάπου ανήκεις και το κατάφερες για λίγο. Πραγματικά χαίρομαι για σένα και το καταλαβαίνω, πριν δεν μπορούσα αλλά τώρα ναι το καταλαβαίνω!

Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω και δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω είναι πώς μπόρεσες να αφήσεις πίσω σου δύο παιδιά που σε χρειάζονταν. Πώς μπόρεσες να μην ενδιαφέρεσαι για το τι κάνουμε, τι τρώμε, πώς περνάμε, πότε ήρθε η πρώτη περίοδος, πότε με φίλησε το πρώτο αγόρι, πότε έκανα  σχέση, πότε έκανα σεξ, τι ήθελα να σπουδάσω ξέρεις;

Δεν ήσουν εδώ για να μας συμβουλέψεις και να μας προστατέψεις όταν το είχαμε ανάγκη… δεν ξέρεις τίποτα για μένα ούτε για την αδερφή μου, δεν ξέρεις τι φαγητά έχουμε ως  αγαπημένα, δεν ξέρεις ποιο χρώμα μισώ, δεν ξέρεις καν τι δώρο θα ήθελα στα γενέθλια μου…

Πες μου λοιπόν, γιατί εγώ να νιώθω την ανάγκη να πω χρόνια πολλά ή ευχαριστώ σε μία γυναίκα που ξέρω ελάχιστα;

Θα ήθελα πολύ να ήταν αλλιώς  τα πράγματα και να ήσουν δίπλα μου σε όλα αυτά που χρειαζόμουν την μητρική συμβουλή ή έστω μια αγκαλιά, ένα φιλί , ένα «θα περάσει», όμως δεν ήσουν και δεν νιώθω πια την ανάγκη να σε κατηγορήσω για αυτό, γιατί το παρελθόν πάει, πέρασε και δεν αλλάζει. Δεν έχει νόημα να ασχολούμαι με πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω και εξάλλου ίσως η έλλειψη αυτή να με έκανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα και μου αρέσει ο άνθρωπος που είμαι σήμερα.

Ευτυχώς όμως, και εγώ και η αδερφή μου και εσύ έχουμε ακόμη το παρόν και το μέλλον για να κάνουμε καλύτερα τα πράγματα, για να έρθουμε πιο κοντά! Γιατί δεν προσπαθείς τώρα να έρθεις πιο κοντά μας; Τώρα που μεγαλώνουμε και είμαστε στα πρόθυρα να κάνουμε η καθεμιά μας δική μας οικογένεια, δεν θέλεις να είσαι μέρος της;

Μακάρι να θέλεις! Εγώ πάντως θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα, να αποκτήσω πάλι, έστω και με λίγη καθυστέρηση, μία μαμά  πριν να είναι αργά και δεν έχω πια την ευκαιρία να την αποκτήσω…» 

Μήνυμα προς όλες τις μανάδες και τις κόρες (ίσως και γιούς) που θα διαβάσουν αυτό το γράμμα :  η δική μου μαμά ίσως να μην διαβάσει ποτέ αυτό το γράμμα, μάλλον γιατί δεν έχω το κουράγιο να την βγάλω από την ψευδαίσθηση της. Πλέον προσπαθεί δεν λέω αλλά δεν είναι αρκετό. Εσείς όμως έχετε την ευκαιρία να αναλογιστείτε πόσο χρόνο ακόμη έχετε με τα κοντινά σας πρόσωπα και ιδιαίτερα τους γονείς σας. Όλοι κάνουμε λάθη, οπότε και οι γονείς όλων μας, αν υποθέσουμε ότι είναι άνθρωποι και όχι όντα με υπερφυσικές γνώσεις και δυνάμεις, σίγουρα θα έχουν κάνει κι εκείνοι μερικά.

Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλα ή μικρά, σημασία έχει εμείς να τους δώσουμε την ευκαιρία που ίσως αποζητάνε για να τα διορθώσουν και εκείνοι να προσπαθήσουν έστω να τα διορθώσουν. Πάντα θα τους αγαπάμε και θα τους ευχαριστούμε γιατί μας έφεραν στη ζωή και ξέρω ότι πολλοί (όπως και εγώ) θα πουν ότι αυτό δεν είναι αρκετό για να λέγετε κάποιος γονιός, όμως ας τους δώσουμε μία, δύο, δέκα ευκαιρίες όσο τους έχουμε και όσο μπορούμε να τις δίνουμε. Γιατί;

Πρώτον, γιατί κάποια στιγμή δεν θα έχουμε ποια την δυνατότητα να το κάνουμε και θα μετανιώσουμε και

Δεύτερον γιατί κάποια στιγμή το πιο πιθανό είναι να θέλουμε κι εμείς το ίδιο από τα παιδιά μας!

Καλή σας μέρα λοιπόν και εύχομαι το μήνυμα μου να πιάσει τόπο και όσοι μπορείτε να περάσετε αυτή τη μέρα τρώγοντας μεσημεριανό (ή ο ένας τον άλλο) με τους γονείς σας.

HAPPY MOTHER’S DAY TO ALL!!!! 

από την αναγνώστρια μας Νεφέλη Σ.

Αν έχετε κι εσείς κάτι που θα θελατε να δημοσιευθεί στο blog,  είτε για την γιορτή της μητέρας είτε για κάτι άλλο στείλε μήνυμα επώνυμο ή ανωνυμο στο μέιλ :amaryllissk1gr@gmail