Τα λαβωμένα σ'αγαπώ - Θάλεια Ψαρρά

Διαβάζοντας δύο βιβλία το ένα μετά το άλλο τα οποία είχαν ως κοινό κεντρικό τους θέμα  την ιστορία μίας οικογένειας για αρκετές γενιές είναι αδύνατο να μην τα συγκρίνεις. Ειδικά όταν το ένα ήταν άκρως ενδιαφέρον ενώ το άλλο τελείως αδιάφορο ως και ανιαρό. Φυσικά δεν θα σας αποκαλύψω ποιο ήταν το βιβλίο που δεν μου άρεσε καθόλου, μιας και είναι καινούργιο και ίσως να προϊδεάσω αρνητικά κάποιους άλλους που μπορεί να θέλουν να το διαβάσουν και ίσως τελικά να τους αρέσει. 

Θα σας αποκαλύψω όμως, ότι το βιβλίο που μου άρεσε και το διάβασα σχεδόν απνευστί λέγεται «Τα λαβωμένα σ’αγαπώ» και είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της κ.Θάλειας Ψαρρά.

Η ιστορία διαδραματίζεται στην Κρήτη. Ξεκινά με τον καταλάθος τραυματισμό του Ιάκωβου Βενιέρη από τον Αριστείδη Αρχοντάκη, καθώς ο πρώτος μπαίνει στη μέση για να σταματήσει έναν καυγά, με αποτέλεσμα να τον αφήσει παράλυτο από τη μέση και κάτω και να τον καθηλώσει σε μία καρέκλα. Οι δύο άντρες και αρχηγοί τότε, των οικογενειών τους, παίρνουν την απόφαση να καταφύγουν σε μία λύση που σκοπό έχει να δέσει τις δύο οικογένειες αντί να τις αιματοκυλήσει σύμφωνα με τον άγραφο νόμο της βεντέτας.

Έτσι, ολόκληρη η οικογένεια του Ιάκωβου μετακομίζει στο κτήμα των Αρχοντάκηδων. Παρά τις έντονες αντιδράσεις του Δρόσου, γιο του Αριστείδη, αλλά και των γιων του Ιάκωβου, που ζητούν να ξεπλυθεί η τιμή τους με αίμα, η συμφωνία κλείνει και όλα φαίνονται να βρίσκουν το δρόμο τους. Τα χρόνια περνάνε, τα παιδιά μεγαλώνουν και κάνουν δικά τους παιδιά και όλα φαίνονται να έχουν ξεχαστεί, ώσπου το εγγόνι του Ιάκωβου, ο Τζάκος ερωτεύεται παράφορα την εγγονή του Αριστείδη, Εριφύλη.  Τότε το μίσος που φύλαγε ο γιος του Αριστείδη, τόσα χρόνια για τους Βενιέρηδες, που όπως  πίστευε καταπατούσαν το βιος του, έρχεται στην επιφάνεια με ένα πρωτόγονο και φονικό τρόπο. Ένας νέος κύκλος βεντέτας ξεκινά και αυτή τη φορά κανείς δεν μπορεί να συνετίσει τις δυο πλευρές.

Προσωπική άποψη : Πολλοί λένε ότι το θέμα της βεντέτας και της δυνατής αγάπης που αψηφά τα πάντα είναι χιλιοπαιγμένο και όντως μπορεί να είναι, όμως εγώ που δεν έχω διαβάσει ξανά κάτι παρόμοιο, οφείλω να ομολογήσω ότι το βρήκα ενδιαφέρον.Αυτό που με τράβηξε σε αυτό το βιβλίο είναι ο απλός και άμεσος τρόπος γραφής που με έκανε να καταβροχθίζω τις σελίδες χωρίς να το καταλαβαίνω. Μου άρεσε που ενώ το διάβαζα, όπως συνήθως μέσα στο πολύβουο τρένο, τίποτα δεν μπορούσε να μου αποσπάσει την προσοχή και να με κάνει να ξεφύγω από τον κόσμο της Κρήτης εκείνης της εποχής.

Άλλωστε αυτός δεν είναι και ο σκοπός του βιβλίου; Να βουτάμε στις σελίδες του χωρίς να μας νοιάζει η πραγματικότητα γύρω μας;

Έξτρα μπόνους : παρόλο που η ιστορία είχε πολλούς χαρακτήρες, ο καθένας είχε την δική του φωνή και ακόμη και σήμερα, μέρες αφού το τελείωσα, θυμάμαι όλα τα ονόματα και τις οικογενειακές σχέσεις. Αυτό μας προϊδεάζει για ακόμη καλύτερα πράγματα στο μέλλον αφού "Τα λαβωμένα σ'αγαπώ" είναι μόνο η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της κ. Θάλειας Ψαρρά.

Αν λοιπόν σας αρέσει να διαβάζετε για την Κρήτη, για βεντέτες και για αγάπη τότε αυτό το βιβλίο θα σας κερδίσει!